برترین‌ها: این‌روزها اخبار جنگ هند و پاکستان در صدر رسانه‌های دنیاست. با وجود برقرار آتش‌بس دو طرف دائما همدیگر را به نقض این معاهده متهم می‌کنند. هند و پاکستان دو کشور آسیایی صاحب کلاهک هسته‌ای هستند که سالهاست بر سر منطقه جامو و کشمیر مناقشه دارند و ادامه پیدا کردن این جنگ، نگرانی‌ها را بر سر استفاده هر کدام از طرفین از سلاح هسته‌ای افزایش داده است.
اما در میانه سیل اخبار مربوط به مناقشه این دو کشور، روز گذشته ویدیویی از یک نوجوان هندی وایرال شد. نوجوانی که ورای مرده‌بادها و زنده‌بادها، به تمامیت ارضی پاکستان احترام می‌گذرد و بر خلاف حرف خبرنگار، کاری به جنگ ندارد، او صلح‌طلب است و مردم پاکستان را صاحب حق زندگی می‌داند.
در واقع از همان ثانیه نخست که خبرنگار هندی با حالت تحکم از او می‌پرسد که آیا از عقیده‌اش درباره پاکستان شرم نمی‌کند، او با حالتی مقتدر سر حرفش می‌ماند، انگار این نوجوان از بند اسارت ایدئولوژی‌های مرسوم رهایی یافته، عقلانیت را بر صدر هر چیزی که بوی قومیت‌گرایی و مسائل عقیدتی بدهد، نشانده و نوعی از تفکر نسل جدید را نمایندگی می‌کند. او حتی به خوبی می‌داند که یک گزارشگر خبری نباید تا این اندازه به گزارشش جهت بدهد و سویه‌های دلخواهش را وارد کند.
پسرک از پرسش و پاسخ‌های پینگ‌پنگی خبرنگاری که که با حالت بازجویانه از او پرسشگری کرده می‌گریزد، یک هوشمندی اکتسابی، جالب اینجاست که او هم مثل خیلی‌ها احتمالا تحت تاثیر شبکه‌های اجتماعی است اما توانسته عقلانیت را از تفکرات بنیادگرایانه تمییز دهد و این همان چیزی‌ست که جایش در عصر ما بشدت خالی‌ست. احتمالا این چند ثانیه تا سالیان سال سرلوحه زندگی آن‌هایی شود که قرار است به دنیا نگاه تازه‌ای بیاندازند، همان نسل زدی‌ها، همان‌ها که دهه هشتادی و نودی جامعه ما هستند، شاید پیامی که دیروز از خیابان‌های هندوستان به دنیا مخابره شد، در هیچ ایدئولوژی نخنما‌شده‌ای نباشد. کاش این ویدیوها پرتکرار شوند، کاش به قول امروزی‌ها چندین و چند بار توسط همان کاربران مجازی ریواچ شوند.
اما نکته اینجاست که چنین ویدیویی با طیف واکنش‌های گسترده‌ای از سوی کاربران مواجه شده، برخی او را به وطن‌فروشی متهم کردند و همین باعث شده که بحث داغ شود. در ادامه با مرور نظرات کاربران این مطلب را دنبال خواهیم کرد. با ما همراه باشید.
آریان با تمجید از این پسر نوشت: شعور و شهامت نسل جدید هندوستان؛ دمت گرم پسر اسیر قومیت‌بازی نشدی، همین چیزا عامل بدبختی و فقر و فلاکت ملت‌هاست.
اما آزاد این خصیصه را یک نکته منفی در تبار هندی‌ها می‌داند: هندی از قدیم همین بوده، یکی بزنی تو گوشش، اونطرف صورتشو میگیره میگه یکی هم بزن اینطرف.
ایمان نوشت: من این طرز تفکر رو قبول ندارم به این نوع تفکر میگن سانتیمانتالیسم که آخرو عاقبتش میشه القاعده و داعش و .. هیچ حد و مرزی نداره مثه ویروس اگه راش بدی بنیانت رو می‌کنه.
سرور: چرا هندی‌ها همینکه در موضع ضعف قرار میگیرن انسان دوست میشن؟ در موضع قدرت باید ببینیشون.
پیمان: عاشق اون پسر کاپشن نارنجی شدم، دوستش وقتی جواب داد از عقلم استفاده میکنم هورا کشید.
هادی هم همین را گفته: جمله آخرش؛ من از عقلم برای فکر کردن استفاده میکنم
آتوسا: نگاه خردورزانه، انسان دوستانه و عشق به هم نوع چیزیه که جهان آینده برای یک صلح پایدار به اون نیاز داره.
این موارد، همین‌ها که به چشم می‌خورد، همین دودستگی‌ها، سالهاست که کلک خاورمیانه و کشورهای اطراف را کنده، سالهاست که سعادت را دریغ کرده، سالهاست که آوار تهدید و جنگ بر سر این منطقه ریخته و کوچکترین سخنی در باب صلح سریع منکوب می‌شود. حالا نزدیک به هشتاد سال هست که هند و پاکستان، دو همسایه که از زمان نخستین تمدن‌های بشری، زیستگاه انسان بوده‌اند بر سر کشتزارهای سرسبز کشمیر به جان هم افتاده‌اند، آن‌ها شاید اگر مسیر متحدان عرب نظیر عربستان را پیش می‌گرفتند، اگر مثل قطر و امارات سیاست و اقتصاد خود را به قومیت‌گرایی و اسفبارتر از آن یعنی بنیادگرایی گره نمی‌زدند، شاید الان بازاری به شدت قدرتمند نیز در جنوب غرب ایران شکل می‌گرفت. به هر حال پاکستان همسایه ایران است و یک همسایه آرام بهتر از هزار همسایه جنگ‌طلب خواهد بود.
