به گزارش خبرنگار مهر، تروریسم دولتی، یکی از مرگ‌بارترین پدیده‌های جهانی در دهه‌های اخیر با ایفای نقش آشکار، غیرقانونی و بی‌کیفر مانده آمریکا گسترش قابل ملاحظه‌ای داشته و مانند یک بیماری همه‌گیر در میان متحدان و شریکانش شیوع یافته است.
نگاهی به جنایت‌های واشنگتن در قالب تروریسم دولتی فهرستی از بدترین جنایت‌های علیه بشریت را پیش چشم می‌آورد؛ جنایت‌هایی که واشنگتن خود به‌طور مستقیم آنها را رقم زده یا در رقم خوردن آنها نقش آشکار و غیرقابل کتمانی داشته است.
با وجود این، برخی از کشورها با شدت بیشتری قربانی این نوع جنایت تروریستی آمریکا شده‌اند؛ یکی از این کشورها، ایران است که طی بیش از چهار دهه اخیر به دلیل اتخاذ مواضعی مستقل و تلاش برای شکستن یک‌جانبه‌گرایی‌های آمریکا در قالب تعامل‌ها و همکاری‌های بین‌المللی به هدف تروریسم دولتی آمریکا تبدیل شده است.
ماجرای شهادت شهدای غواص چیست؟
عملیات کربلای ۴ در چهارم دی ماه سال ۱۳۶۵ در منطقه‌ای به طول ۴۰ کیلومتر در حد فاصل پاسگاه زید در شمال شلمچه تا محل پیوستن کارون به اروند به مدت سه روز آغاز شد، هدف از این عملیات گرفتن نقطه اتکایی در ساحل غربی آبراه اروندرود به منظور دفع تجاوز و تعرض بیشتر دشمن بعثی به خاک جمهوری اسلامی ایران و درواقع عملیاتی پیشگیرانه بود.
اما اطلاعات عملیات کربلای ۴ و توان رزمی نیروهای رزمنده ما توسط دولت وقت آمریکا از طریق هواپیماهای آواکس مستقر در عربستان در اختیار عراق قرار گرفت و موجب عدم موفقیت نیروهای ایرانی در این عملیات شد.
۳۰ سال از عملیات کربلای ۴ گذشته بود که، در ۲۸ اردیبهشت سال ۱۳۹۴ هنگام برگزاری مراسم ورود پیکر شهدای تازه تفحص‌شده به کشور، کمیته جستجوی مفقودان ستاد کل نیروهای مسلح ایران اعلام کرد که پیکر پاک و مطهر ۱۷۵ غواص ایرانی در ۱۵ کیلومتری خط مقدم که با دستانی بسته در یک گور دسته‌جمعی شهید شده‌اند، در منطقه ابوفلوس عراق کشف کرده است.
بر اساس اسناد موجود، غواص‌های ایرانی ابتدا در منطقه اروندرود از سوی ارتش حزب بعث عراق اسیر می‌شوند؛ چراکه آمریکا همه اطلاعات مربوط به این عملیات را به حزب بعث داده بود.
جلسه رسیدگی به پرونده شهدای غواص
پس از صرف زمان طولانی، اولین جلسه رسیدگی به پرونده شهدای غواص دفاع مقدس به طرفیت آمریکا ۱۸ تیرماه ۱۴۰۳ و دومین جلسه آن نیز در روز دوشنبه ۱۰ دی‌ماه ۱۴۰۳ در شعبه ۵۵ دادگاه حقوقی بین‌الملل به ریاست قاضی حسین‌زاده در مجتمع قضائی امام خمینی (ره) برگزار شد.
پرونده یادشده با دادخواهی ۳۰۶ نفر از خانواده‌های شهدای غواص به طرفیت ۶۵ خوانده آمریکایی شامل دولت آمریکا و سردمداران این دولت مورد رسیدگی قرار می‌گیرد. در این پرونده دادخواهان خانواده شهدای غواص از حیث خسارت مادی و تنبیهی، خواهان رسیدگی به اتهام‌های مسببان و مباشران در به شهادت رساندن شهدای غواص هستند.
روایت دختر شهید غواص از پدر شهیدش
دختر شهید غواص حسین قربانی از استان اصفهان در حاشیه برگزاری جلسه رسیدگی به پرونده شهدای غواص دفاع مقدس به خبرنگار مهر گفت: پدرم در سال ۶۵ به درجه رفیع شهادت رسید، پیکرشان پس از ۱۱ سال به خانه برگشت. در این سال‌ها از نظر احساسی و معنوی ضربات روحی زیادی به ما وارد شد، نبود فقدان پدر در روحیه‌مان تأثیر زیادی داشت.
وی ادامه داد: مادرم با تلاش و زحمت فراوان در شرایط زندگی روستایی با امکانات کمی که داشتیم ما را بزرگ کرد. نبودن پدر هم مزید بر علت شد که نتوانستیم به پیشرفت مطلوب برسیم و همچنین از اینکه نتوانستیم راه پدر را ادامه دهیم پشیمانیم. با این حال، خدا را شاکرم که با حفظ حجاب و عفت‌مان و غیرتی که برادرانم دارند، توانستیم بخشی از راهی که پدر رفته را حفظ کنیم.
دختر شهید قربانی بیان کرد: هیچ چیزی نمی‌تواند جای پدرمان را پر کند و هنوز بعد از ۳۸ سال از فقدان پدر، ما همچنان از خون به ناحق ریخته شده پدرمان نمی‌گذریم. به همین دلیل، برای رسیدن به حقمان به اینجا آمده‌ایم تا در این دادگاه اعلام کنیم که خون شهدا نباید پایمال شود. ما آمده‌ایم تا نظرات خود را به دستگاه‌های بالاتر برسانیم و حقمان را مطالبه کنیم. امیدواریم که مسئولان از حق شهدای غواص و مخصوصاً پدر من دفاع کنند، درخواست محاکمه آمریکا را در دادگاه داریم و از قوه قضائیه درخواست داریم نگذارند خون این شهیدان پایمال شود.
وی در ادامه گفت: امکانات روستا بسیار کم بود، مادرم به تنهایی سختی‌ها را تحمل می‌کرد. با وجود مشکلات، هیچ وقت اجازه نداد که ما احساس کمبود کنیم، ولی همیشه از درد دل‌هایش می‌فهمیدیم که چقدر سختی کشیده است. یادم هست که مادرم در سن ۴۰ سالگی به علت فشار روحی دندان‌هایش ریخت.
دختر شهید قربانی افزود: مادرم همیشه می‌گفت که هیچ مردی نمی‌تواند مثل پدرم باشد، ویژگی‌هایی که پدرم داشت در هیچ‌کس دیگر نبود؛ خیلی با اخلاق بود و روی حلال و حرام و حق‌الناس بسیار تأکید داشت. پدرم در کردستان خدمت می‌کرد، شرایط آنجا خیلی سخت بود، اما او هرگز از مسئولیتش عقب‌نشینی نکرد.
وی در پایان گفت: به یاد دارم که وقتی پدرم از عملیات برمی‌گشت، همیشه به خانواده‌های دیگر سر می‌زد و به آنها کمک می‌کرد. از نظر اخلاقی و معنوی نمونه بود. همیشه نمازهایش را سر وقت می‌خواند و تأکید زیادی بر حجاب و عفت داشت، پدرم فرشته‌ای آسمانی بود که همانند نداشت. ما هنوز خاطرات او را در دل داریم و هیچ‌وقت یادش را فراموش نخواهیم کرد.
