یادداشت | مدیر مسئول پایگاه خبری آهن‌نیوز؛
اظهارات اخیر وزیر نیرو مبنی بر کاهش قطعی‌های برق خانگی به “حداکثر دو ساعت” از روز شنبه، در حالی مطرح می‌شود که ایران به‌عنوان یکی از کشورهای برخوردار از منابع عظیم انرژی، هر ساله با بحران‌های مدیریت انرژی روبه‌رو است. اما آنچه تعجب‌آور است، لحن این اظهارات است که گویا این کاهش زمان قطعی، نوعی امتیاز و لطف به مردم محسوب می‌شود؛ در حالی که تأمین برق مستمر و بدون وقفه، حداقل انتظار مردم از ساختار مدیریتی در این حوزه است.
وزیر نیرو از “خطاهای رخ داده” سخن می‌گوید، گویی مسئله‌ای جزئی و عادی رخ داده است. اما این خطاها برای بسیاری از خانواده‌ها به معنای ساعات طولانی بدون برق و حتی بدون آب بوده است؛ موضوعی که به‌راحتی با یک “عذرخواهی” قابل جبران نیست. قطع فیدرهای چاه‌های تأمین آب در برخی مناطق، تنها یکی از تبعات این مدیریت نادرست است که به مشکلات اساسی در زندگی روزمره مردم منجر شده است.
آیا می‌توان پذیرفت که در کشوری با این میزان از ذخایر گازی و منابع انرژی، مردم برای داشتن دو ساعت کمتر خاموشی باید قدردان باشند؟ آیا این همان سطح انتظاری است که باید از وزارت نیرو داشت؟ به‌نظر می‌رسد که مدیریت بحران انرژی، به جای آنکه بر پیشگیری و توسعه زیرساخت‌ها تمرکز داشته باشد، به سمت مدیریت بحران پس از وقوع آن سوق پیدا کرده است؛ و این دقیقاً نقطه‌ای است که باید مورد بازنگری جدی قرار گیرد.
وزیر نیرو از ناترازی ۲۴ هزار مگاواتی صحبت می‌کند و آن را نتیجه “روند گذشته” می‌داند، اما آیا واقعاً این تنها نتیجه روند گذشته است یا نتیجه عدم برنامه‌ریزی مدون و عدم توسعه ظرفیت‌های تولید و انتقال انرژی در سالهای اخیر؟ این یادداشت به‌دنبال پاسخگویی به این سوال است که آیا وزیر نیرو، تنها به فکر مدیریت کوتاه‌مدت بحران است یا برنامه‌ای برای عبور از این ناترازی و جلوگیری از تکرار آن در آینده دارد؟
مردم حق دارند بدانند که آیا دو ساعت قطعی برق، به‌عنوان یک “لطف” در نظر گرفته می‌شود یا اینکه قرار است ریشه‌یابی اساسی برای حل این مشکلات صورت گیرد. تا زمانی که نگاه مدیریتی به‌جای حل مسئله، بر تسکین آن متمرکز باشد، نمی‌توان به پایداری در تأمین انرژی امیدوار بود.”
انتهای پیام/ م
